------- (โลกอันแสนวิเศษ // อากาศของชีวิต) -------
'โลกนี้ไม่เคยสงวนสิ่งดีเอาไว้จากเราเลย'ฉันนึกขึ้นมาขณะมองท้องฟ้ายามเช้า แสงรำไรของพระอาทิตย์ซ่อนอยู่เบื้องหลังเมฆฝนสีเทา
ถ้าโลกนี้ไม่มีอากาศให้เราหายใจ --- !!
เราก็คงจะต้องตาย เราคงจะดิ้นทุรนทุรายอ้อนวอนขออะไรก็ตามที่เราศรัทธาว่า ขอให้เรามีอากาศเพื่อต่อชีวิตให้ยาวออกไปอีกหน่อย ฉันยังไม่ได้สั่งเสียใครเลย ยังไม่ได้บอกรักใครคนนั้น เค้ายังไม่รู้ซ้ำว่ามีฉันที่รักเค้ามาตลอดรออยู่ตรงนี้
ถ้าโลกนี้ไม่มีน้ำให้เราดื่ม --- !!
แม้แต่ฉี่ของตัวเองเราก็คงจะต้องดื่มมันเข้าไป และถ้าเรากินฉี่ของเราจนหมดแล้ว เราก็อาจจะฆ่าใครสักคนหนึ่งได้เพื่อแย่งฉี่ของเขามา เราอาจจะได้เห็นภาพของครอบครัวที่ดื่มฉี่จากถ้วยเดียวกัน และเสพวาระสุดท้ายของชีวิตไปด้วยกัน ตอนนั้นเองเราอาจจะได้รู้ว่า 'ใคร หรืออะไรกันแน่ ที่มีความสำคัญสำหรับเรา'
วินาทีสุดท้ายเป็นเพื่อนและเป็นศัตรูของเรา เพราะมันจะพิสูจน์ว่าสิ่งที่เราทำมาตลอดชีวิตนั้นถูกต้องหรือไม่ ...
กระนั้นเราก็ยังคงใช้พลาสติก ยังมีส่วนร่วมในการปล่อยมลพิษ เราทำเหมือนว่าโลกนี้จะไม่เป็นอะไร ถ้าโลกนี้ไม่มีต้นไม้ หึ เราก็ยังตัดต้นไม้ ถ้าโลกนี้ไม่มีเพื่อนสักคน หึหึ ฉันอยู่ได้...
------- (ความยุติธรรมอันไกลโพ้น // คำถามในสายลม) -------
บางคนบอกต่อไปว่า 'โลกนี้ไม่ยุติธรรมเอาซะเลย' ทำไมทั้งๆ เราทำเพื่อเค้าขนาดนั้นแล้วเรายังโดนทิ้ง ทำไมต้องมีคำว่าดีเกินไป แล้วเราเคยยุติธรรมกับโลกผู้แสนดีนี้บ้างหรือไม่ หรือว่าสำหรับเราแล้วโลกนี้ก็ดีเกินไปด้วยเช่นกัน
ใช่ ... เราเอาก็ขว้างคำว่า 'ดีเกินไป' ใส่โลกนี้เหมือนกัน
เพราะในขณะที่โลกนี้กำลังจะตาย เราก็เข้าสลิมอัพเซ็นเตอร์ ยังคงอยากผอมสวย ยังคงอยากมีความรัก อยากเป็นที่รักชองใครสักคน อยากถูกรัก อยากถูกครอบครอง โดยที่เราเองก็พราดรถไฟขบวนสุดท้ายตลอด พราดที่จะเป็นคนนั้นที่รักคนอื่นก่อน พราดที่จะเป็นผู้ให้ พราดที่จะคิดถึงคนอื่นก่อนตัวเอง
ดีเกินไป อีกแล้วสินะ ...
------- (ชีวิตคู่ที่เหลือแต่คี่ (ขี้)) -------
เราอยากแต่งงานทั้งๆ ที่เราเอาก็ไม่ค่อยมั่นใจว่าคนอย่างเราจะรักใครได้ บางทีเราอาจจะอยากแค่มีแฟนสวย หรือบางที่เราอาจจะอยากได้เพียงแค่ความมั่นของของชีวิต
เราอาจจะเก่งเรื่องการทำงาน แต่เรื่องความสัมพันธ์เรามันก็ 'ไอ้ห่วย' ดีๆ นี่เอง เรารักใครไม่เก่ง มีแต่เงินเต็มกระเป๋า หรือบางทีอาจจะไม่มีทั้งสองอย่าง
เพราะอะไรกัน --- ??
เพราะเราไม่เคยฝึกมัน ต้องยอมรักว่าเรื่องนี้ไม่มีในหลักสูตร แม้ว่ามันจะเป็นทักษะที่สำคัญอย่างหนึ่งของชีวิตก็ตาม ที่แย่กว่านั้นคือ เราวิ่งหนีมันทุกครั้งที่มีการสอบเพื่อวัดระดับการให้อภัยของเรา เราคุมโปงแล้วคิดไปว่าเราผ่านทั้งๆ ที่เรานั้นซ้ำชั้น
การมีสินเชื่อเพื่อการแต่งงานไม่ได้เป็นหลักประกันชีวิตคู่ มันไม่เคยเป็นมานานแล้วด้วยซ้ำ เราประกอบอาชีพเพื่อความอยู่รอดทั้งๆ ที่ความอยู่รอดมีอยู่แล้วในผืนดิน ให้เราอย่างเปล่าๆ ไม่มีการซื้อขาย เราเพียงหว่านแล้วก็ใช้ชีวิต เรามีเวลาเลี้ยงลูกเราอย่างที่ไม่ต้องพึ่งพาโรงเรียน ใครกันที่สาปให้เราเชื่อว่าเราต้องรวยและมีของเล่นเยอะๆ ใครสาปให้มนุษย์ผู้อารีกลายเป็นคนที่เห็นแก่ตัว ทำทุกอย่างเพื่อสนองความต้องการของตัวเอง
ใครกันนะ ... อ๋อ ... ตัวเรานี่เอง
------- (หนึ่งในนั้นฉันเอง) -----
'ฉันเองคือคนนั้น คนทีีไม่ดีพร้อม แย่ และไม่เอาไหน เป็นคนที่พราดในทุกเรื่องและซ้ำชั้น' แต่ฉันอยากเปลี่ยน มองฟ้าวันนี้เกินความเข้าใจที่ทั้งชีวิตไปเคยคิดว่าจะได้เข้าใจ ดังนั้นฉันจะไม่ยอมที่จะเป็นอย่างนั้นอีก
ไม่อีกต่อไป --- !!
"บางที่เราอาจให้โดยปราศจากความรักได้ แต่เราไม่สามารถรักโดยปราศจากการให้ได้" ฉันยิ้มพลางปิดหน้าต่าง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น