------- (๓/๔๒ // โชคชัย ๔ พาวิลเลียน ) -------
มันเป็นเพียงห้องเล็กๆ ที่ประกอบด้วยเฟอร์นิเจอร์น้อยชิ้น ที่นอนเป็นเพียงผ้าห้มหนาๆ ที่ปูเอาไว้กับพื้นเท่านั้น แสงของพระอาทิตย์นานๆ จะมาเยี่ยมห้องนี้สักครั้ง คงเป็นเพราะตึกสร้างใหม่รอบๆ
ฉันตื่นนอนตอนสาย แดดส่องสลัวทั่วบริเวณห้อง พื้นที่ปูด้วยหินสีออกดำๆ สะท้อนกับแสนนั้นอย่างรำไร มันไม่ได้ช่วยให้ห้องนี้ดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาแม้แต่น้อย ฉันแคะขี้ตา …
นานนับสัปดาห์ที่ขนของไม้กวาดไม่เคยได้ต้องผิวสัมผัสของพื้นหยาบๆ ฉันต้องออกจากบ้านทุกวัน ออกไปทำสิ่งที่ฉันเชื่อมั่น เชื่อว่าอะไร … เชื่อว่าต้องมีบางคนกำลังเหนื่อย และฉันก็อยากแบ่งเบาความเหนื่อยนั้นบ้าง เชื่อว่ารอยยิ้มยังมีอยู่ เชื่อว่าบางทีโลกอาจหมุนไปทิศทางตรงกับข้าม บางทีแสงสว่างอาจส่องลงมาให้ห้องของฉัน ส่องลงมาในใจ ชวนบางคนเต้นรำ ขยับแข้งขาไปตามจินตนาการ จนบางทีการทำงานกับความสุขมาบรรจบกัน และแน่นอนใครคนนั้นอาจรอฉันอยู่
------- (บานประตูที่ไม่เคยถูกเปิด) -------
ฉันยิ้ม “บ้าสิ้นดี หึหึ” พลางส่งเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ ดีนะ … ที่ไม่มีใครตรงนี้
ฉันทำสิ่งต่างๆ ด้วยใจรักเสมอ แม้ว่าบางครั้งอาจมีคนบางคนคิดกับสิ่งที่ฉันทำต่างออกไป เขาพูดคำบางคำที่ทำให้ใครอีกบางคนต้องเจ็บ บางทีโลกนี้อาจจะยังไม่ได้หมุนไปในทิศทางตรงกันข้าม
แต่ว่าไปแล้วความเจ็บปวดคือเพื่อนที่ดี เพราะในยามที่เราด้านชาต่อโลกใบนี้ ความเจ็บปวดได้ปลกเราให้ตื่นขึ้นมาจากการหลับไหล เตือนเราให้รู้ว่าเรายังคงเป็นคน คนที่มีชีวิต มีลมหายใจ และเราก็ยังคงมีความหวังได้ เรายังคงริอาจมีความหวังได้
เราอาจจะลองดีเปิดประตูที่เรายังไม่เคยเปิด ก้าวออกไปในทิศทางที่เราไม่เคยก้าว มองบางสิ่งในโลกที่เราไม่เคยมอง รับรู้ความรู้สึกของคนบางคน ฟังมากกว่าที่จะพูด และรู้สึกกับมัน
โลกเริ่มจะหมุนกลับแล้ว แสงสว่างทอประกายสีทองแล้ว ฉันเห็นมันรำไร จากขอบฟ้าด้านหนึ่งจรดขอบฟ้าด้านหนึ่ง …
--- (โบยบิน // ท้องฟ้าสีคราม // สายลมปะทะใบหน้าตามจังหวะขยับปีก) ---
การให้คือการรับที่ยิ่งใหญ่ การให้สอนเราให้รู้ถึงความไว้วางใจ ถึงความเชื่อใจในกันและกัน สักวันโลกนี้จะเปลี่ยนไป แม้เราจะแตกต่างกัน ไม่เหมือนกันสักคน แต่สักวันโลกนี้จะสอนเราว่าแท้จริงเราสามารถไว้วางใจกันได้ เสมือนเรื่องของการขอบคุณเมื่อได้รับของจากผู้ใหญ่ มันเป็นเรื่องพื้นฐานของจิตใจ ทว่ากลับยิ่งใหญ่ท่วมท้น ถมทะเลให้เต็มได้ …
มันก็สามารถเติมพลังเราได้ เติมเราให้เต็มความเป็นคนได้ โลกจะหมุนกลับ เราจะเป็นหนึ่งเดียวกัน ลูกของเราจะเล่นกับลูกเพื่อนบ้าน เราจะร่วมร้องเพลงด้วยกันที่กลางเมือง น้ำใจจะไม่ถูกบดบังด้วยความเกรงใจ
สักวันโลกนี้จะหมุนกลับ แสงสว่างจะส่องลงมาเป็นประกาย ไม่ใช่แค่ในห้องของฉัน แต่ส่องลงมาในใจของคนทั้งเมืองนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น