-------(คิดไม่ออก) -------
แดดเลียที่ขอบหน้าต่างในตอนเช้าเหมือนทุกวัน ต่างออกไปตรงที่วันนี้ผมได้มองมันนานกว่าที่เคย ผู้คนต่างออกไปทำงานด้วยความรีบเร่ง เสียงฝีเท้ากับบรรยากาศชวนเก็บที่นอนล่องลอยไปทั่ว ผมมองไปที่นาฬิกา "แปดโมงกว่า"
ผมนั่งอยู่บนที่นอน พลางเอื้อมมือออกไปพับผ้าห่มอย่างเมาขี้ตา พยายามอย่างสุดความสามารถที่จะดึงตัวเองออกจากโลกแห่งความฝัน นี่มันวันหยุดนี่นา เมื่อวานคิดงานไม่ออกนี่นา ช่ายๆ นี่คือโลกที่ผมอยู่
ผมพยายามคิดทำสิ่งแปลกใหม่ที่ไม่เคยมีใครทำในวงการวิทยุ แต่ทุกครั้งที่ทำมันก็ดันไปซ้ำกับชาวบ้านทุกที ทำไมเราหามันไม่เจอ ไอ้สิ่งที่บรรเจิด แจ่มเจ๋งสุดๆ นั่น ทำมันถึงได้หายากเย็นนักนะ คิดไปหนักเขาอารมณ์ก็ขุ่นมัว
------- (ยิ้มสยาม) -------
"สวัสดี สบายดีมั้ย" ผมทักเธอแบบไม่ประวิสัญชนีย์
"สบายดีมากมาย แกอ่ะ" เธอถามมา
"กำลังใช้วันหยุด" ผมหลีกเลี่ยงคำว่าไม่สบายใจ
"อยู่ไหน"
"บ้านแสนอบอุ่น" ผมตอบ
"แกฟังเพลงที่ฉันร้องกับโธมัสรึยัง" ผมไม่ทันตอบเธอก็โพสลิ้งค์มาให้ เป็นคลิปมิวสิควิดีโอเพลงแนว new age เพลงหนึ่ง เธอร้องออกเสียงเองกับปากของเธอ ส่วนอีตาโธมัสก็เป่าทรัมเป็ตอย่างสุดพลัง เพลงทั้งเพลงออกมาหลอนคล้ายห้วงภวังค์ครั้งหนึ่งของพี่เสกโลโซ ก่อนธนูจะปักเข่าพี่แก "ฟังไปฟังมาก็เพราะดีเหมือนกันแฮะ"
"ชอบความคิดโธมัสอ่ะ" สื่อสารบรรยากาศได้ชัดดี เป็นงานศิลปะที่เจ๋งมาก
"แกชอบอะไรอ่ะ" เธอถาม
"ชอบไอเดียการนำเสนอนะ เออ อยากเป็นเพื่อนกับเขาอ่ะแก เขาใจดีป่ะ"
"ใจดีมาก เขาอยากเป็นเพื่อนกับคนทั้งโลกแหละ"
"เจน ถ้าจะขอสัมภาษณ์ออกรายการวิทยุของฉันได้มั้ยวะ"
"ได้นะ"
------- (สิ่งเติมเต็มใจ) -------
น่าแปลกนะที่ฝรั่งตาน้ำข้าวคนหนึ่งอยากเป็นเพื่อนกับคนทั้งโลกโดยไม่คิดอะไร ไม่กลัวที่จะเจ็บกับอุบัติเหตุของความสัมพันธ์ เขาเดินทางมายังประเทศที่เขาไม่รู้จัก เพื่อมาหยิบยื่นรอยยิ้มอันแสนจริงใจ สิ่งเรียบง่ายซึ่งมีคุณค่ายิ่งกว่าอะไร ในวันที่เราคิดว่าเราย่ำแย่ การมองออกไปนอกหน้าต่างความคิดตัวเอง ก็ทำให้เราได้รับกำลังใจเหมือนกัน การที่โลกนี้ยังมีคนดีอย่างนี้มันดีจริงๆ
มันเป็นเหมือนสภาพของคำว่าพระคุณ คือสิ่งดีที่เราได้รับอย่างฟรีๆ แม้จะไม่ค่อยสมควรได้รับก็ตาม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น