ผู้คนเคลื่อนตัวไปมาเหมือนหนอน สภาพ อันแสนวกวนนั้นสะท้อนอยู่ในแววตาของฉัน ไม่มีใครสนใจในกันและกัน น่าขยะแขยงสิ้นดี
ใครบางคนพยายามตะโกนบางสิ่ง ชายคนนั้นกำลังดิ้นรนจะทำอะไรกัน ผมมองดู สีหน้าเขากำลังเหมือนกำลังขอความเห็นใจ บางอย่างบอกว่า สิ่งที่เขาได้รับนั้นดูเหมือนไม่ยุติธรรม
ผมคิดในใจว่าทำไมโลกนี้ถึงต้องพูดกันด้วยระดับเสียงที่ดังเช่นนี้ เราไม่ได้ยินกัน หรือเราไม่สนใจกัน สังคมกำลังกลืนกินความรู้สีกของเรา เราห่วงกันยากมาก
มันเกิดอะไรขึ้นนะ ...
มันทำให้นึกถึงเรื่อนก่อนหน้า 'เราทำไม่ได้ มันไม่ mass' มันเป็นคำของคนแต่งเพลงจากค่ายเพลงยักษ์ใหญ่ของประเทศไทย ถ้าคำว่า mass หมายถังจุดร่วมของสังคม แล้วเราต้องทำเพลงให้โดนจุดนี้นั้น เพลงก็คงจะเป็นงานศิลปะแบบ 'ผิวเผินเหินห่าง' คือ ไม่สูงส่งควรค่าแก่การนำมาซาบซึ้ง และมันย่อมไม่สะเทือนใจอะไรทั้งนั้น
ตุ้บบบ !!
ชายคนนั้นชักดิ้นชักงออยู่กับพื้นถนน รถยนต์พยายามขับเลี่ยงออกไป พวกเขาปฏิเสธการมีตัวตนของชายคนนี้อย่างสมบูรณ์แบบ คนมุงดูเต็มไปหมด เลือดไหลนองเต็มพื้น ชายคนนั้นใช้แรงเฮือกสุดท้ายบอกสิ่งสำคัญที่เขาต้องการไปแล้ว เขาใช้สิทธิ์สุดท้ายเรียกร้องความยุติธรรม
สะพานลอยช่างโหดร้าย โลกนี้ช่างโหดร้าย
สุดท้ายเราก็คิดกันแต่เศษเดนของงานศิลปะ คิดแค่ว่าต้องขายได้ ไม่มีใครคิดจะทำเพลงเพื่อเยียวยาคนอื่น
ช่างเถอะเขาจากเราไปแล้ว ไม่ใช่พ่อเรานี่ ใครจะสนจริงมั้ย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น