"เราเป็นผลพวงมาจากสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้าเราเสมอ โลกนี้มีเวลามันก็เลยมีลำดับของสรรพสิ่ง"
ผมนั่งอยู่ตรงนี้หลายวันแล้ว มันเป็นวันหยุดของใครหลายๆ คน แต่ในขณะเดียวกันมันก็เป็นวันที่ใครอีกหลายคน ต้องทำงานกันอย่างหนัก หนักเป็นสองเท่า
'ใครบางคนอาจยิ้ม แต่ใครบางคนอาจต้องกลืนน้ำตา'
ในรอบเดือนที่ผ่านมาเราเห็นภาพของกำแพงถุงทรายหน้าบ้านทุกหลัง เราเห็นภาพของกำแพงปูน เราเห็นแม้แต่ภาพของการเอาพลาสติกใส่มาปิดประตูแล้วแป่ะด้วยดินน้ำมัน เราได้เกิดมาและเป็นอยู่ เดินไปเดินมาในโลกที่มี iphone เรามีลมหายใจอยู่ในยุคสมัยที่คนเรา 'กลัวน้ำ' มากที่สุด กลัวโดยไม่ต้องอาศัยการช่วยเหลือของหมาบ้า
มันหมายถึงยุคสมัยที่เราอ้างว้าง ... แปลกแยก ... และเหน็บหนาวในความรู้สึก เราดันใช้ชีวิตในยุคที่คนส่วนใหญ่บูชาเครื่องมือสื่อสาร มันเป็นยุคที่เราอยากมีใครสักคน เป็นยุคที่ siri กลายเป็นเพื่อนสนิทของเรา
เป็นยุคที่เราบอกรัก iphone 4s
ผมนั่งคิดตอนเข้าห้องน้ำ คิดขำๆ ถึงคำพูดของ 'ไอน์สไตน์' ที่ฮิตติดหูขนาดไม่ต้องเอามาเขียนกันให้เมื่อยมือ ผมคิดว่า ... iphone เกิดมาจากวงจรไฟฟ้า วงจรไฟฟ้ามันก็มีกระแสไฟเดินทางไปๆ มาๆ เหมือนไฟปิดกับเปิด คล้ายตอนเด็กๆ ที่เคยเรียนกันว่าภาษาของเครื่องจักรก็ใช้หลอดไฟปิดๆ เปิดๆ นี่แหละ ในการสร้างมันขึ้นมา แล้วหลอดไฟมันจากไหน ...
ก็มาจากคนๆ หนึ่ง ชื่อ 'เอดิสัน'
ลำดับไปมา ชายคนนี้เป็นคนที่ไม่เคยเห็นหลอดไฟ เขาคิดถึงมันในขณะที่โลกนั้นเต็มไปด้วยแต่ตะเกียง เขาอาจจะฝันไปว่า ถ้าโลกนี้คนเราไม่ต้องอยู่ในความมืดจะดีแค่ไหน เราจะได้เห็นหน้าใครสักคนตลอดเวลา เราทำสิ่งต่างๆ ได้อย่างเสรีไม่ต้องหลบซ่อน หรือกลัวโจรผู้ร้ายอีกต่อไป เราจะมีแสงดวงหนึ่งไว้คอยนำทางสำหรับเราเสมอ
และจากแสงดวงหนึ่งก็กลายเป็นแสงที่ส่องสว่างไปทั่วทั้งเมือง
ว่าแล้วเขาก็เริ่มต้นสร้างมัน เอาผลจากความล้มเหลวของคนอื่นมาทำต่อ ด้วยแรงบันดาลหัวใจจากไอ้ภาพที่จะสำเร็จรึเปล่าก็ไม่รู้ของเขาในเวลานั้น ...
โลกนี้มีลำดับ ... มีสิ่งที่อยู่ก่อนหน้าเรา และมีสิ่งที่กำลังจะมาถึงในอีกไม่ช้า บางที 'สตีฟ' อาจคิดไปในแบบเดียวกัน "ถ้าเราทุกคนไม่ต้องเหงาอีกต่อไป ไม่ต้องอยู่อย่างเดียวดาย ไม่ต้องตายไปโดยลำพัง"
ลำดับเป็นสิ่งที่เราไม่ได้เรียงเอง เราเป็นผู้ถูกเรียงโดยสรรพสิ่งเสมอ เราเป็นผลพวงของสิ่งที่มีอยู่ก่อนหน้าเรา แน่นอนเราไม่ได้เกิดมาอย่างไม่มีเหตุผล นั่นคือเราไม่ได้อยู่ไปวันๆ ชีวิตของเราสามารถทำอะไรได้มากกว่านี้ ... ถ้าเราจะทำซะอย่าง
น้ำท่วม ความมืด และความเหงา อาจจะทำให้เราหวั่นไหวบ้าง เซไปบ้างบางครั้งแต่มันไม่ได้กำหนดเรา แต่เราเลือกที่จะยิ้มได้ เลือกที่จะเปลี่ยนตัวเราเองได้ เลือกที่จะคิด เลือกที่จะฝัน ที่จะเป็นได้ออย่างที่อยากเป็น
บางทีอาจมี สตีฟ ในตัวเรา อาจมี เอดิสัน ในตัวเพื่อนของเรา ลองเปิดใจให้โอกาสตัวเราได้ทำอะไรตามความฝันบ้าง ... ใครจะรู้ ไม่แน่ เราอาจกลายเป็นสรรพสิ่งที่ลำดับสรรพสิ่งอื่นๆ ก็เป็นไปได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น