------- (บนรถเมล์สาย ๙๒ // ขาไปอนุสาวรีย์) -------
ชีวิตมันเหมือนละคร ใครบางคนเคยบอกฉันไว้ ในทางกลับกันแล้วฉันก็คิดว่าละครมันก็ไม่ต่างจากชีวิตเท่าไหร่นัก ไม่ว่าจะเป็นชีวิตของคนเล่นละครบนเวที หรือแม้แต่ชีวิตของตัวละครในการแสดงก็ตาม
แล้วแท้จริงเราเล่นละครหรือใช้ชีวิต ...
เราตีหน้าตายร้องไห้หลอกคนดูให้เชื่อว่าเราเสียใจ หรือเราเสียใจจริงๆ
เราเสียน้ำตาไปเพื่อสิ่งใดกันแน่
เพลงที่ร้องให้ผู้ชม ร้องเรื่องจริง หรือร้องหลอกๆ ความบันเทิงคืออะไร แค่ความเพลิดเพลิน หรือการรับรู้ท่วงทำนองจากความรู้สึก
การแสดงดนตรีคงไม่ใช่แค่เล่นดนตรี หรือร้องเพลง หรือโชว์ทักษะ
โลกนี้ไม่ได้มีเวทีไว้เพียงแค่นี้ ...
เพราะสำหรับฉันเวทีคือการรับรู้ตัวตน เป็นโอกาสที่ใครก็ตามบนนั้นจะได้เป็นแรงบันดาลใจให้คนอื่น
ได้ส่งต่อความฝันและพลังในหัวใจ ได้ประกาศให้ทุกคนรู้ว่า ณ ที่ตรงนี้ใครบางคนที่ไม่เคยมีตัวตนจะได้มีตัวตน
ดังนั้นทุกการแสดงของเราจึงเป็นโอกาสดีที่เราจะทำบางสิ่งให้การเล่นดนตรีมีความหมายที่ต่างออกไป
ไม่ว่าวันนี้เราจะเล็กน้อยเท่าไหร่ก็ตาม แต่สิงห์ คือสิงห์ และพยาอินทรีก็คือพยาอินทรีวันยังค่ำ
แน่นอนวันนึงเราจะโต และแข็งแกร่งกว่านี้ในอย่างที่เราไม่อาจจินตนาการได้ ...
เขียนได้ตรงใจเรา ... ตรงกับสิ่งที่เรารู้สึกจริงๆ
ตอบลบ