ก็ไม่แปลกที่คนเราจะเสียน้ำตา ไม่แปลกที่บางครั้งความปรารถนาของเราจะไม่เป็นจริง เรารู้ดีว่าบางสิ่งยากที่จะกระทำให้สำเร็จได้โดยง่าย และยิ่งยากกว่าถ้ามีเพียงเราลำพัง
ท่ามกลางความสับสน วกวน และงุนงง เราเลือกทำสิ่งใด ระหว่างกอดตัวเอง คร่ำครวญ ตัดพ้อ ขอความเมตตา วอนความสงสารจากคนอื่น หรือด่าว่าบุพการีที่ให้เราเกิดมา
ไม่ว่าอย่างไร ... จงอย่ายอมแพ้ แม้ในวันที่ต้องอยู่ลำพัง ในวันที่ขาดคนเข้าใจ ในวันที่ต้องออกเดินเดินทางโดยปราศจากจุดหมายปลายทาง
จงอย่ายแพ้ จงมองขึ้นไปบนฟ้า มันยังจะมีแสงดาวสุกสกาว ที่คอยนำทางให้กับคนที่มีความหวัง และความเชื่อ
จงอย่ายอมแพ้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น