วันอาทิตย์ที่ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555

จงอย่ายอมแพ้

ก็ไม่แปลกที่คนเราจะเสียน้ำตา ไม่แปลกที่บางครั้งความปรารถนาของเราจะไม่เป็นจริง เรารู้ดีว่าบางสิ่งยากที่จะกระทำให้สำเร็จได้โดยง่าย และยิ่งยากกว่าถ้ามีเพียงเราลำพัง

ท่ามกลางความสับสน วกวน และงุนงง เราเลือกทำสิ่งใด ระหว่างกอดตัวเอง คร่ำครวญ ตัดพ้อ ขอความเมตตา วอนความสงสารจากคนอื่น หรือด่าว่าบุพการีที่ให้เราเกิดมา

ไม่ว่าอย่างไร ... จงอย่ายอมแพ้ แม้ในวันที่ต้องอยู่ลำพัง ในวันที่ขาดคนเข้าใจ ในวันที่ต้องออกเดินเดินทางโดยปราศจากจุดหมายปลายทาง

จงอย่ายแพ้ จงมองขึ้นไปบนฟ้า มันยังจะมีแสงดาวสุกสกาว ที่คอยนำทางให้กับคนที่มีความหวัง และความเชื่อ

จงอย่ายอมแพ้

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น